Soms loopt het allemaal anders dan je denkt...

Beste lezers,

Een aantal dagen geleden zat ik nog boordevol met creatieve plannen die ik graag ten uitvoer wou brengen, maar soms loopt het leven dan weer helemaal anders dan je voor ogen had...

Al vanaf het vorige weekend leek het berg af te gaan met mijn (stok)oude konijn; Meneer Konijn. Nou heeft hij wel eens eerder wat dagen gehad dat hij iets minder is geweest, maar meestal trok dat wel bij. Uiteraard speelt zijn leeftijd ook mee, als ik mij niet vergis heb ik hem namelijk in 2006 gekregen. Dus een behoorlijk oud mannetje dus.
Helaas trok hij dit keer niet bij. Hij dronk nog maar minimaal, at helemaal niets meer, zat doodstil in een hoekje en had last van een soort snot uit zijn ogen en ook nog eens diarree, die aan zijn vacht bleef klitten. Geen positieve dingen allemaal. Ja, ik heb overwogen hem te laten behandelen, maar dat zou betekenen dat ik moest gaan dwang voeren, iets wat voor geen enkel dier prettig is, laat staan voor een konijn, dat toch al geen echt knuffeldier is.
Donderdag kon ik het niet langer aanzien en heb ik de knoop door gehakt en voor God gespeeld. Vreselijk om deze beslissing te nemen, maar Meneer Konijn was op en het was tijd om afscheid te nemen.
Ik heb de dierenarts gebeld en de situatie uitgelegd, hierna de afspraak gemaakt in de namiddag.
Hierna heb ik het dieren crematorium gebeld en ook daar een afspraak gemaakt, omdat ik niet wil dat Meneer Konijn naar een destructie bedrijf gaat na al zijn jaren van trouw gezelschap.

Het afscheid bij de dierenarts viel me toch zeker zwaar. De dierenarts gaf me dan wel gelijk om deze beslissing te nemen. Het zou moeilijk worden hem op te lappen en gezien zijn zeer hoge leeftijd stond ze volledig achter de beslissing, wat het toch niet makkelijker maakte.
Hij is heel rustig heen gegaan, na het eerste spuitje was hij gelijk in diepe slaap. Er zat echt geen vechtlust meer in, hij bleef ook doodstil op de tafel zitten en eerder in de wachtkamer dacht ik even dat het al gebeurd was, zo stil was 'ie.
Na de eerste spuit heb ik Meneer Konijn bij me op schoot gepakt en hem heel zachtjes geaaid en geknuffeld. Het tweede spuitje kwam iets later en zoals ik al schreef, er kwam geen enkele reactie meer....

Samen met de assistente die me bijstond en die ik al meer dan tien jaar ken, hebben we Meneer Konijn ingewikkeld in een handdoek die ik had meegenomen.
Even na de afspraak bij de dierenarts heb ik hem naar het dieren crematorium gebracht. Hij zal collectief (dus met andere dieren) gecremeerd worden en de as zal uitgestrooid worden boven de Noordzee.

Al die tijd wist ik me sterk te houden, maar toen ik buiten stapte bij het crematorium kwamen toch de tranen. Het valt niet mee om afscheid te nemen....

Dank Meneer Konijn voor al je jaren gezelschap! Hopelijk ben je al bij de Regenboogbrug bij de andere dieren die je al zijn voor gegaan.

En hoe ironisch dat dit gebeurt op 6 december, de dag voor Ringo's sterfdag...
Ringo was een prachtige, lieve Bullmastiff die als zwaar verwaarloosd en mishandeld bij mij kwam. Hij heeft niet lang van zijn nieuwe leven mogen genieten bij mij, maar ik heb hem alle liefde gegeven die ik in mij had.
Hoewel het alweer negen jaar geleden is, dat hij is heen gegaan, doet het soms ook nog even pijn.
Maar het leven gaat door, en ik probeer maar te denken aan alle goede dingen die we beleefd hebben met elkaar, dat maakt het verdriet om deze dieren toch weer iets draaglijker.

Na deze droevige berichten hoop ik snel weer met wat vrolijker nieuws te kunnen komen.
Prettige zondag gewenst allemaal.